Fyrir Alþingi liggur nú tillaga til þingsályktunar um lagaumhverfi fyrir svokallaðar smávirkjanir.
Fullyrðingar um að slíkar virkjanir valdi litlum umhverfisáhrifum eru ekki í samræmi við reynslu Landverndar undanfarin ár og standast ekki skoðun. Í umfjöllun er gefið í skyn að þetta séu virkjanir þar sem verið sé að virkja bæjarlækinn. Þær tillögur um svokallaðar smávirkjanir sem Landvernd hefur fjallað um undanfarin ár eru af allt annarri stærðargráðu og umfangi. Að baki þeim standa almennt fjárfestar en ekki bændur sem virkja til eigin nota eins og gefið er í skyn í greinargerð við tillöguna. Dæmi eru um slíkar virkjanir sem geta valdið miklum skaða á náttúru landsins.
Stjórn Landverndar ítrekar þá skoðun sína að lækka þurfið stærðarmörk svokallaðra smávirkjana, sem eru nú skilgreindar allt að 10 MW. Ástæðan er sú að virkjanir í þeim flokki eru undanþegnar mati rammaáætlunar þar sem faglega er staðið að mati á áhrifum á umhverfið.
Nýlegt dæmi um vanmat á neikvæðum áhrifum slíkrar virkjunar má til dæmis sjá í úrskurði úrskurðanefndar umhverfis- og auðlindamála varðandi Hnútuvirkjun. Sú virkjun fellur í flokk smávirkjana þrátt fyrir að umhverfisáhrif hennar hafi verið metin af Skipulagsstofnun og úrskurðanefndinni það neikvæð að ekki væri réttlætanlegt að veita framkvæmdaleyfi fyrir henni. Enginn aðili á vegum hins opinbera hafði hins vegar heimildir til að hafna henni, aðrir en sveitafélög.
Landvernd sendi nefndasviði Alþingis umsögn um málið.
